เปลี่ยนน้ำตาที่รินไหล
เป็นคำอวยพรจากใจ ไม่ดีกว่าเหรอ
อย่างเช่น ขอให้ครั้งต่อไปที่เราพบเจอ
เราจะเอาความสำเร็จของฉันและเธอ
….มาแลกกัน…..
ฤดูกาลผันผ่าน
อาจเปลี่ยนวันวานตามไปได้
แต่ตราบใดที่ภาษายังไม่เปลี่ยนไป
คำว่า “เพื่อน” เขียนอย่างไร
ความหมายย่อมเหมือนเดิม
รอยวีรกรรมบนเสื้อตัวเก่า
บ่งบอกความเก๋าได้เต็มที่
เก็บเสื้อ….เก็บวีรกรรมใว้ให้ดี
หยิบดูแล้วจะร้องไห้คิดถึงสักที
…ก็ไม่เสียฟอร์ม
ความใกล้ชิดทำให้เราสนิทใจ
มิตรภาพที่มอบให้เริ่มแปรผัน
เป็นความรักที่มีให้กันและกัน
รู้ทันทีว่าใจฉันนั้นชอบเธอ
ยิ่งอยู่ใกล้หัวใจยิ่งไหวหวั่น
เธอกับฉันเริ่มข้ามผ่านคำว่าเพื่อน
เริ่มคบกันเวลาผ่านวันปีเดือน
สองเราเหมือนดอกรักเริ่มผลิบาน
จะผิดไหมบอกรักไปให้เธอรู้
อย่าสับสนที่อยู่ๆ คิดแบบนั้น
เพราะหัวใจมันสะสมความผูกพันธ์
จนวันนี้ฉันจึงมีรักล้นใจ
วันเวลาแห่งความสุข
มักจะสั้นแต่มันก็มีคุณค่าในตัวเองเสมอ
ความทรงจำดี ๆ มากมายที่ได้เจอ
อย่างน้อยก็ทำให้ได้เจอเพื่อนดี ๆ อย่างเธอเพิ่มอีกคน
...ดีใจ ที่มีพวกแก...
...ขอบใจที่...รักกัน...
...ขอบคุณที่เคยสร้างฝันกันมา...
...ดีใจ ที่มีพวกแกเป็นเพื่อน...
...เพื่อน...ฉันรักพวกแกนะ... 
สวยๆ
ตอบลบขอบคุณค่ะ
ตอบลบ